 |
|
|
|
«Η επικοινωνιακή στρατηγική του Ελληνοπύργου στα πλαίσια της τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του χωριού.» της Βασιλικής Βούρδα mail@vourda.com «Απίστευτα κι όμως... γραλιστινά» αυτά που συμβαίνουν στο χωριό μας τελευταία.
Και βέβαια καμία σχέση δεν έχουν με τα όσα κωμικά και νοσταλγικά διηγείται
από την ομώνυμη στήλη του ο πατέρας μου εδώ και κάμποσα χρόνια. είναι πραγματικότητα. Ένα «γραλιστινό θαύμα», έργο μερικών ανθρώπων που βρήκαν τον τρόπο και τα μέσα να μετατρέψουν το όραμα της ανάπτυξης σε σχέδιο και να το θέσουν σε εφαρμογή. Η ανάπτυξη δεν είναι ποτέ ένα τυχαίο γεγονός, δεν συμβαίνει έτσι απλά. Αντίθετα, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αποτελεί «προϊόν» σχεδιασμού, προγραμματισμού και οργάνωσης. Ο Ελληνόπυργος έχει, κατα γενική ομολογία, όλες τις προϋποθέσεις για να μεταμορφωθεί σε τουριστικό θέρετρο. Απ’ ότι ξέρω είναι θέμα χρόνου η τελειοποίηση του δρόμου που ενώνει το χωριό με τη Λίμνη Πλαστήρα. Από τη στιγμή που θα ξεπεραστεί και το τελευταίο «φυσικό» εμπόδιο ο δρόμος προς την τουριστική ανάπτυξη είναι ολάνοιχτος. Το χωριό μας μπορεί να αποτελέσει προορισμό των χιλιάδων τουριστών που επισκέπτονται καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου τη Λίμνη αλλά και τα Μετέωρα. Για να προσελκύσουμε τους επισκέπτες αρκεί, κατά τη γνώμη μου, να τους καλέσουμε! Πώς; Υπαρχουν διάφοροι τρόποι. Μπορούμε ν΄αρχίσουμε με ένα απλό μήνυμα τυπωμένο σε μια καλαίσθητη πινακίδα κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στο χωριό: Επισκεφθείτε τον Ελληνόπυργο Αν πάλι θέλουμε να κεντρίσουμε ακόμα περισσότερο την περιέργεια του ταξιδιώτη μπορούμε να προσθέσουμε ακόμα μια φράση: Επισκεφθείτε τον Ελληνόπυργο: το «Μπαλκόνι των Αγράφων» Αυτό στη γλώσσα της επικοινωνίας λέγεται «τοποθέτηση», με λίγα λόγια ορίζοντας τον Ελληνόπυργο ως «το μπαλκόνι των Αγράφων» δίνουμε στο χωριό μια θέση, μια ταυτότητα. Ο αποδέκτης του μηνύματος καταλαβαίνει αμέσως ότι ο Ελληνόπυργος είναι ένα χωριό με ωραία θέα. Και φτάνει αυτό θα μου πείτε για να τον πείσουμε να πάρει το δρόμο που οδηγεί στο χωριό μας; Για άλλους φτάνει και για άλλους όχι. Σημασία έχει να ξεκινήσουμε από κάπου... Για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον και να στρέψουμε τους προβολείς της δημοσιότητας γύρω από το χωριό θα πρέπει να πείσουμε πρώτα εκείνους που διαμορφώνουν τις τάσεις, προτείνοντας ταξίδια και νέους προορισμούς. Με άλλα λόγια χρειάζεται ένα καλό πρόγραμμα δημοσίων σχέσεων με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Να προσκαλέσουμε και να φιλοξενήσουμε εκείνους που επηρεάζουν την κοινή γνώμη, τους δημοσιογράφους, τους παραγωγούς εκπομπών ταξιδιωτικού περιεχομένου και τους υπεύθυνους ταξιδιωτικών γραφείων. Από ΄δω και πέρα χρειάζεται μια εσωτερική οργάνωση έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε τους επισκέπτες όπως τους αξίζει. Με σωστή και επαρκή οδική σήμανση που να καθοδηγεί τον ξένο σε κάθε αξιοθέατο του χωριού. Για τη σήμανση αυτή καλώ τους πολιτιστικούς συλλογους του χωριού να ενδιαφερθούν και να μην αφήσουν την πρωτοβουλία στο Δήμο, γιατί το θέμα επείγει. Με το που φτάνει στην είσοδο του χωριού ο επισκέπτης θα πρέπει να βομβαρδίζεται κυριολεκτικά με πληροφορίες: «Προς Πίστα Παραπέντε 5 χλμ» «Κεντρική Πλατεία» «Μπαλκόνι του Καραϊσκάκη» «Σπηλιά του Λώλου» κι ακόμα «Επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο του Ελληνοπύργου» «Καφε-Ψητοπωλείο «των κυνηγών» Πλατεία Ελληνοπύργου» κλπ Ο Δήμος από την πλευρά του θα μπορούσε να ενδιαφερθεί για ένα άλλο εξίσου σημαντικό θέμα. Αναφέρομαι στα μονοπάτια που οδηγούν από το χωριό στις διάφορες τοποθεσίες και που τόσο καλά γνωρίζουν όσοι γεννήθηκαν και ζουν εδώ. Οι υπόλοιποι από μας όμως, όπως εγώ για παράδειγμα, ελάχιστα γνωρίζουν αυτά τα πανέμορφα δρομάκια, τα λαξευμένα στο χώμα και στα βράχια από πατημασιές ανθρώπων και ζώων. Είναι γνωστό ότι σε όλο τον κόσμο διαδίδεται ταχέως μια μορφή τουρισμού που ονομάζεται trekking. Απευθύνεται στους λάτρεις του «βάδειν» και είναι σε συνεχή αναζήτηση νέων προορισμών. Ο Ελληνόπυργος θα ήταν κυριολεκτικά ο παράδεισος του trekking αν οι αρμόδιοι φρόντιζαν κάποια στιγμή να χαράξουν τα δεκάδες μονοπάτια του σε ειδικούς χάρτες και να τοποθετήσουν την κατάλληλη σήμανση που καθοδηγεί το διαβάτη στον προορισμό του. Απόλυτη προτεραιότητα βέβαια θα πρέπει να δωθεί στο μονοπάτι που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο του Ελληνόπυργου. Αν θέλουμε να μιλάμε για τουριστική ανάπτυξη και αξιοποίηση πρέπει να αναδείξουμε πρώτα απ΄ όλα το φυσικό μας πλούτο! Ένα άλλο είδος τουρισμού που απευθύνεται σε μια μικρή elite και όχι σε όλους είναι ο ιππικός τουρισμός. Στη βορεια Ιταλία για παράδειγμα, υπάρχουν συνεταιρισμοί που οργανώνουν εκδρομές με άλογα και άμαξες. Γιατί το λέω αυτό. Κάποτε το χωριό μας ήταν γεμάτο από γαϊδούρια. Ξεσήκωναν τον τόπο με τις «κορώνες» τους... Σήμερα όλο και κάποιο έχει μείνει για να θυμίζει άλλες εποχές. Μια ιδέα θα ΄ταν, λοπόν, να ανακαλέσουμε στην υπηρεσία τα συμπαθητικά τετράποδα, προφανώς για τουριστικούς σκοπούς, προσφέροντας μια γραφική εναλλακτική λύση στον ποδαρόδρομο που δεν αρέσει σε όλους. Κρίνω αναγκαία επίσης τη δημιουργία ενός μικρού έντυπου οδηγού, με άλλα λόγια ενός φυλλαδίου με όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται ένας ξένος που φτάνει για πρώτη φορά στον Ελληνόπυργο: ιστορία, ήθη και έθιμα, αξιοθέατα, γεωγραφικές αποστάσεις, χρήσιμες διευθύνσεις και τηλέφωνα, σημαντικά γεγονότα (π.χ. πανηγύρια, καστανογιορτή, χορός του Πάσχα κλπ)... Η παραγωγή ενός τέτοιου εντύπου θα μπορούσε να καλυφθεί οικονομικά από διαφημιστικές καταχωρίσεις ή να γίνει εξ ολοκλήρου χορηγία. Για τη διανομή του θα πρότεινα να τοποθετηθεί σε ξενοδοχειακές μονάδες της Λίμνης και των Μετεώρων, καθώς και της ευρύτερης περιοχής. Η προβολή του χωριού μπορεί να επιτευχθεί και μέσα από το απόλυτο επικοινωνιακό μέσο της εποχής μας: το Ιντερνετ. Προτείνω μάλιστα στον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού να σπεύσει να κατοχυρώσει τα δικαιώματα της ηλεκτρονικής διεύθυνσης www.ellinopirgos.gr έτσι ώστε να αρχίσει σιγά σιγά το «χτίσιμο» της εικόνας του χωριού στο δίκτυο, στο οποίο ας σημειωθεί ότι κινείται το πιο δραστήριο, ενημερωμένο και «ψαγμένο» κομμάτι του κοινού. Στη διαφήμιση, όταν αναζητούμε τους λόγους για τους οποίους ο καταναλωτής θα πρέπει να προτιμήσει το προϊόν έναντι του ανταγωνισμού, ψάχνουμε για τις «αποκλειστικότητες», τα στοιχεία εκείνα που κάνουν το προϊόν μοναδικό ξεχωρίζοντάς το από τ’ άλλα. Στην περίπτωση του χωριού μας έχουμε να προτείνουμε ένα πανάρχαιο έθιμο που όμοιό του δεν ξέρω αν συναντάται αλλού στη Θεσσαλία ή και σ΄ ολόκληρη την Ελλάδα. Μιλώ για το έθιμο του Πασχαλινού χορού. Η μετατροπή ενός τοπικού εθίμου σε πόλο έλξης επισκεπτών όχι μόνο εξασφαλίζει προβολή για το χωριό, αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για την επιβίωση του εθίμου και στις μελλοντικές γενιές. Τί πρέπει να γίνει; Ό,τι έγινε και με την περσινή καστανογιορτή, να καλέσουμε τα κανάλια, τους δημοσιογράφους και όλους όσους μπορούν να μεταδώσουν την είδηση. Να προβάλλουμε το γεγονός με κάθε διαθέσιμο μέσο. Μια ιδέα που μπορεί να αποφέρει μέχρι και διεθνή προβολή για το χωριό είναι να οροθετήσουμε έναν εικαστικό διαγωνισμό για την αφίσα του χορού. Το καλύτερο έργο θα βραβεύεται με χρηματικό έπαθλο, ενώ τα έργα που διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους θα εκθέτονται καθ’ όλη τη διάρκεια των γιορτών του Πάσχα στο σχολείο του χωριού. Βέβαια για να πετύχουμε μια ευρεία συμμετοχή απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια δυναμική παρουσία του χωριού στο Ιντερνετ. Εδώ και 22 χρόνια το χωριό μας έχει το προνόμιο να διαθέτει τη δική του φωνή, το δικό του μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, ένα μέσο που αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους Ελληνοπυργιώτες. Αναφέρομαι στην εφημερίδα μας, τον «Ελληνόπυργο». Όλοι αναγνωρίζουμε την τεράστια συμβολή της στη συσπείρωση των αποδήμων αλλά και στην ανάπτυξη του χωριού. Εκείνο που θα ήθελα να επισημάνω εγώ, μια και γίνεται λόγος περί εικόνας και επικοινωνίας, είναι ότι τώρα που το χωριό μας έγινε ακόμα πιο όμορφο, καλό θα ήταν να συμβαδίσει και η εφημερίδα του χωριού. Να εκσυγχρονιστεί από πλευράς εμφάνισης, να πάρει χρώμα και νέα εμφάνιση για να αντιπροσωπεύει επάξια την εικόνα του χωριού. Κι αυτό γιατί η εφημεριδούλα αυτή που φτάνει ως τα πέρατα της γης, είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά διαφημιστικά μέσα. Ακόμα δεν έχουμε ίσως συλλάβει τις δυνατότητές της. Ας σκεφτούμε μόνο ότι μπαίνει μέσα σε σπίτια ανθρώπων με δύναμη και επιρροή, κυκλοφορεί σε γραφεία υπουργών και εφοπλιστών, ξεφυλλίζεται από εκατοντάδες ανθρώπους, όχι κατ’ ανάγκην γραλιστινούς... με λίγα λόγια έχουμε στα χέρια μας ένα σπουδαίο όπλο. Καιρός να το εκμεταλλευτούμε. Πιστεύω ότι οι συνδρομητές της εφημερίδας δεν θα είχαν αντίρρηση να πληρώσουμε κάτι παραπάνω, προκειμένου να συμβάλλουμε στην ανανέωση της Εφημερίδας που μεγάλωσε δύο γενιές απόδημων ελληνοπυργίων και πάει για την τρίτη! Άφησα για το τέλος μια ιδέα που με «βασανίζει» εδώ και καιρό. Είναι πολύ σημαντικά τα έργα που πραγματοποιήθηκαν στο χωριό τα τελευταία δύο χρόνια, είναι εξίσου σημαντικό αυτό που συμβάνει σήμερα εδώ, είναι ακόμα πιο σημαντικό το ότι ένας ζωγράφος σαν τον Φασιανό τιμά με το έργο του τις αίθουσες του σχολείου μας, αλλά, πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου, το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι λίγο μετά το τέλος αυτής της έκθεσης το σχολείο θα γεμίσει με παιδικές φωνές. Απ’ όλα όσα καταπληκτικά και απίστευτα συμβαίνουν στο χωριό μας αυτό είναι που με συγκινεί περισσότερο. Η αναγέννηση του Ελληνόπυργου δεν περνά μόνο μέσα από τα έργα ανάπτυξης, περνά πρωτίστως μέσα από αυτά τα παιδιά, από τη νέα γενιά γραλιστινών. Δεν ξέρω πόσα σχολεία μικρών ορεινών χωριών είχαν την ευτυχία να επαναλειτουργήσουν όπως το δικό μας. Να, λοιπόν, ένα ενδιαφέρον θέμα για τον τύπο... Η αποκέντρωση σε όλο της το μεγαλείο! Αυτά τα παιδιά πιστεύω ότι αξίζει να τα γνωρίσουμε και να τα τιμήσουμε όλοι μας.Προτείνω λοιπόν στον Πολιτιστικό σύλλογο του χωριού να αφιερώσει το ημερολόγιο του 2006 στα ελληνοπυργιωτόπουλα, καλώντας έναν σημαντικό έλληνα φωτογράφο να τα απαθανατήσει με φόντο το χωριό μας και να αφιερώσει τα έσοδα στον εξοπλισμό του σχολείου με σύγχρονα μέσα διδασκαλίας, computer, βίντεο, βιβλία κλπ.Θα ‘θελα να κλείσω με μια παράκληση προς τα διοικητικά συμβούλια όλων των συλλόγων: φέτος ο πλάτανος της πλατείας, ένα από τα σύμβολα του χωριού μας, γίνεται αιωνόβιος. Θα ‘ ταν ωραίο και πρέπον, με την ευκαρία και του συνεδρίου, να τιμήσουμε με κάποιο τρόπο την επέτειο.
|
|
ΕΛΛΗΝΟΠΥΡΓΟΣ © 2005 |
